Мәҡәләләр

Күренекле урыҫ яҙыусыһы Л.Н. Толстойҙың 1886 йылда донъя күргән бик фәһемле хикәйәһен тәҡдим итәбеҙ. Унда кешенең нәфсе ҡолона әйләнеүе, матди байлыҡ, дәрәжә хаҡына иманын һәм ғүмерен дә ҡыҙғанмауы бик оҫта һүрәтләнә. Беҙҙең өсөн тағы ла шуныһы ҡиммәтле: хикәйәлә башҡорттарҙың быуат ярым элек булған тормош-көнкүреше ғибрәтле итеп сағылдырыла. Тәржемәсеһе – Ш. Мөхөтдинов.

“Беҙҙе күреүсе, ишетеүсе юҡ”. Үҙ туҡталышына еткәнсе үк трамвайҙан төшөп ҡалған Мәҙинә, йәйәү атлаған ыңғайға шул һүҙҙәрҙе ҡабат-ҡабат иҫкә алып, аҙымын ҡыҙыулатты. Мөмкин тиклем тиҙерәк өйөнә ҡайтып еткеһе, бысраҡ ҡулдар ҡағылған яулығын, күлдәген сисеп, тап-таҙа һыуҙа сайҡағыһы, ғөмүмән, шау-шыулы урам тормошонан бер аҙға булһа ла ҡотолғоһо килде уның...

Ҡала баҙарында ашлыҡ, ағас һатып, сауҙа итеп, аҙна ятып ҡайтҡан ирҙе ҡатындары тәҙрәнән-тәҙрәгә йөрөп көтөп алды. Ҡайҙа барғанда ла бүләкһеҙ ҡайтмаҫына өйрәнгән, унан бигерәк, үҙ-ара ла бүлешкеләре килмәгән Сөләймәндәренең ситтә тағы берәйһенә күҙ һалып ҡуйыуынан ҡурҡып борсолған ҡатындарҙың күңеле тыныс түгел.

Хөкүмәт башлығы Сардаров уны тағы ла һәйбәтерәк вазифаға үрләтергә теләүен белдергәйне. “Марат ҡустым, аҙ ғына сабыр итһәң, һине аппарат эшендә яңы баҫҡыс көтә. Үҙең беләһең ниндәй икәнен... Беҙгә һинең һымаҡ аҡыллы, эшлекле егеттәр ныҡ кәрәк”, – тине.